Mary powtórnie zaczerpnęła powietrza, przytrzymała bujającą się zasłonę bluszczu i pchnęła furtkę, która otworzyła się bardzo powoli. Wśliznęła się do środka i zamknęła za sobą furtkę. Potem oparła się o nią plecami i zaczęła rozglądać się dokoła, oddychając pośpiesznie ze szczęścia i radości. Znajdowała się w tajemniczym ogrodzie! (…)

Było to tajemniczo wyglądające, najrozkoszniejsze miejsce, jakie sobie można wyobrazić…

Frances Hodgson Burnett, „Tajemniczy ogród”